شیرز نقد و بررسی

نگاهی به بند «م» وصیتنامه امام خمینی□ سعید حجاریانمقدمهیکی از دستاویزهای گروههای قانون شکن برای توجیه اعمال خود پس از ارتحال امام(ره)، استناد به ذیل بند «م» وصیتنامه آن حضرت است. ایشان در این فقره از توصیه های خود می فرمایند: از آنچه در نظر شرع حرام و آنچه برخلاف مسیر ملت و کشور اسلامی و مخالف با حیثیت جمهوری اسلامی است به‏ طور قاطع اگر جلوگیری نشود، همه مسئول می ‏باشند. و مردم و جوانان حزب اللهی اگر برخورد به یکی از امور مذکور نمودند به دستگاههای مربوطه رجوع کنند و اگر آنان کوتاهی نمودند، خودشان مکلف به جلوگیری هستند...1تبیین و تحلیل این بخش وصیتنامه حضرت امام - که همواره بر قانون گرایی تأکید می کردند و اصلاح امور را از مجاری رسمی و قانونی ممکن می دانستند - حتی برای علاقه مندان ایشان هم تا حدودی مشکل است و چه بسا شائبه تهافت در آرای ایشان هم به ذهن خطور کند.مقاله حاضر تلاش می کند پاسخی به این معضل داده و شقوق محتملی را که می توان وصیتنامه امام را بر آن حمل کرد استقراء نماید. پیش از آن شمه ای درباره آرای پاره ای متفکرین در خصوص نحوه مواجهه با خطاهای حکومت و اینکه آیا می توان از مرحله اعراض و اعتراض عبور کرده و دست تعرّض به رفتار حکومت برای اصلاح آن گشود، عرضه می شود.رأی امام خمینیدر آرا و فتاوی حضرت امام(ره) نوعی تمایز میان نحوه برخورد با منکرات در زمان طاغوت و نظام جمهوری اسلامی به چشم می خورد. ایشان در کتاب تحریرالوسیله که مجموعه ای از آرای فقهی ایشان است مراتب امر به معروف و نهی از منکر را به سه دسته انزجار قلبی(اعراض) و امر و نهی لسانی(اعتراض) و انکار بالید (تعرّض) تقسیم کرده اند و در خصوص برخورد فیزیکی با منکرات می فرمایند: «مسأله 10، اگر مطلوب جز با زدن و آسیب رساندن حا, ...ادامه مطلب