۴۰دلیل....

۴۰ دلیل بر رد مذاکره مجدد با آمریکا

۱- تصور تحقق فشار حداکثری آمریکا و ادامه آن تا نابودی آسایش ملت ایران.

۲- مشروعیت بخشیدن به طرح خواسته های شیطانی و قلدرمآبانه آمریکا که در طی ۴۰ سال گذشته بر زمین مانده است.

۳- انفعال و تسلیم در دستگاه سیاسی و دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در برابر زورگویی و عهدشکنی دولت آمریکا.

۴- گشودن راه برای مذاکره بر سر ابعاد قدرتی جمهوری اسلامی ایران با توجه به اینکه آمریکا از قبل هدف اصلی خود را از مذاکره توقف قدرت هسته‌ای و منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران اعلام نموده است.

۵- اعطاء جایزه به عهدشکنی آمریکا و ایجاد تزلزل و استیصال در نظام تصمیم گیری جمهوری اسلامی ایران.

۶- افول جمهوری اسلامی ایران از قله چهل سال مبارزه بی امان با زورگویی و زیاده‌خواهی‌آمریکا.

۷- افزایش قدرت آمریکا در منطقه و افول اقتدار جمهوری اسلامی ایران در منطقه و جهان.

۸-سقوط جایگاه جمهوری اسلامی ایران از کشوری قدرتمند به کشوری تسلیم در برابر زورگویی آمریکا.

۹- سرخوردگی در شکل گیری تمدن نوین اسلامی در برابر لیبرال دموکراسی غرب به سرکردگی آمریکا.

۱۰- پاشیدن بذر یأس و ناامیدی و بی‌ثمر ماندن مبارزه با آمریکا در بین ملتها و جنبش‌های آزادی‌بخش جهان.

۱۱ - بازسازی و تحکیم جایگاه سیاسی و قدرتی آمریکا در منطقه و جهان.

۱۲- ارتقای جایگاه دولت آمریکا در عرصه های داخلی و بین المللی.

۱۳- تطهیر چهره عهد شکن آمریکا بعد از خروج از برجام در بین دولتها و ملتهای منطقه و جهان.

۱۴-مهر تایید بر اقدام بیشرمانه آمریکا در خروج از برجام.

۱۵- شکست ابهت، اقتدار و غرور ملی و انقلابی ملت ایران در منطقه وجهان.

۱۶- القاء بازگشت جمهوری اسلامی ایران به دامان آمریکا پس از چهل سال مبارزه.

۱۷-یأس و سرخوردگی در جبهه درونی نیروهای انقلاب.

۱۸- ایجاد دو قطبی و شکاف در جامعه و در بین دولت و ملت.

۱۹- سرکوب روحیه استکبارستیزی و مقابله با آمریکا در منطقه و جهان

۲۰-تضعیف محور مقاومت و افول جایگاه ایران در منطقه.

۲۱-ایجاد سرخوردگی در افکار ملت های مسلمان که به انقلاب اسلامی دل بسته اند.

۲۲-سقوط جایگاه مردم سالاری دینی در منطقه و جهان.

۲۳- تزلزل و به هم ریختگی در نظام تصمیم سازی داخلی و بین المللی جمهوری اسلامی ایران علیرغم اعلام مواضع صریح و مکرر در عدم مذاکره مجدد با آمریکا.

۲۴- هتک حیثیت، عزت، اقتدار و استقلال جمهوری اسلامی ایران در منطقه و جهان.

۲۵- سست شدن پایه‌ های توافقنامه جمهوری اسلامی ایران با دیگر کشورها در سطح منطقه و جهان

۲۶- ایجاد تزلزل و بی اعتمادی در مواضع صریح و قاطع دستگاه سیاسی و دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران

۲۷- فروریختن عنصر مقاومت و ایستادگی در استراتژی سیاسی و دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران.

۲۸-افزایش فشار حداکثری برای عقب‌نشینی جمهوری اسلامی ایران از دیگر مواضع انقلابی و قدرتی.

۲۹-ایجاد انسجام و همبستگی در بین نیروهای مخالف و معاند در داخل و خارج و گسست و از هم پاشیدگی در بین نیروهای انقلابی و وفادار به نظام اسلامی.

۳۰- سست شدن پایه‌های سیاسی تصمیم گیری نظام اسلامی در منطقه و جهان

۳۱- فروریختن هیمنه و جایگاه انقلابی‌ جمهوری اسلامی ایران در بین دولت‌ها و ملت‌های منطقه و جهان

۳۲- تسلیم در برابر فشار ها و زیاده خواهی های دشمن و پشت پا زدن بر ایستادگی و مقاومت در برابر زور گویی بیگانگان.

۳۳- بی محتوایی شعار محوری ظلم ستیزی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

۳۴- سرخوردگی و یأس در بین نیروهای طرفدار انقلاب اسلامی در منطقه و جهان

۳۵- عدول جمهوری اسلامی ایران از شعارهای کلیدی و انقلابی که در طی ۴۰ سال گذشته در مقابله با سلطه پذیری سر داده است.

۳۶- تضاد بنیادی بین شعارهای نهادینه شده انقلاب در افکار مردم و اعمال مسئولین.

۳۷-پشت پا زدن به رهنمودها و بیانات انقلابی امام خمینی و امام خامنه ای در رابطه با ظلم ستیزی و مبارزه با شیطان بزرگ.

۳۸- ایجاد شکاف در حرکتهای انقلابی با ماهیت اسلامی در منطقه و جهان.

۳۹- افول پشتوانه ایدئولوژیک حرکتهای اسلامی در منطقه و جهان.

۴۰- سقوط جایگاه سیاسی جمهوری اسلامی ایران از قله مقاومت و پایداری به کشوری مرعوب و محتاج در برابر آمریکا.